*      Παρατηρείστε σε ποιες περιπτώσεις το παιδί αντιδρά με αυτό τον τρόπο για να βρούμε τι είναι αυτό που το ενοχλεί.

 

*      Λεκτικοποιείστε το συναίσθημα του παιδιού πχ. Καταλαβαίνω ότι είσαι πολύ θυμωμένος για να δαγκώνεις ή να χτυπάς το άλλο παιδάκι.

 

*      Όταν το παιδάκι είναι κάτω των 4 ετών ένας καλός τρόπος αντιμετώπισης είναι να του τραβήξετε την προσοχή σε κάτι άλλο που να είναι ελκυστικό για το ίδιο.

 

*      Όταν το παιδί είναι από 4 ετών και πάνω καλύτερος τρόπος είναι να το οριοθετήσετε, χρησιμοποιώντας τις λογικές συνέπειες πχ. Είμαστε στην παιδική χαρά και το παιδί χτυπά ένα άλλο παιδί επανειλημμένα. Πείτε του ότι την επόμενη φορά που θα χτυπήσει, θα γυρίσετε στο σπίτι.

 

*      Όταν το παιδί είναι σχολικής ή εφηβικής ηλικίας μπορείτε να του πούμε ότι αυτού του είδους η συμπεριφορά θα έχει ως συνέπεια τα άλλα παιδιά να το αποφεύγουν και να μην το θέλουν στην παρέα τους.

 

*      Καλό είναι να θυμόμαστε ότι η επιθετικότητα στα παιδιά είναι ένα πρωτογενές ένστικτο που καλό είναι να εκτονώνεται, με μέτρο πάντα!.

 

*      Σε κάθε ηλικία μπορείτε να του υποδείξετε κάποιους αποδεκτούς τρόπους εκτόνωσης όπως είναι να τρέξει, να μονομαχήσει με τον μπαμπά ή με ένα φίλο του, να φωνάξει ή να χτυπήσει ένα μαξιλάρι.

 

*      Είναι σημαντικό το παιδί κάθε ηλικίας να καταλάβει ότι δεν επιτρέπεται να χτυπάει, να δαγκώνει, να φτύνει  ή να σπρώχνει ένα άλλο παιδί ή τους γονείς του.

 

*     

Σε περίπτωση που οι πιο πάνω τρόποι δεν είναι αποδοτικοί εφόσον τους εφαρμόζουμε συστηματικά για μεγάλο διάστημα προφανώς η αιτία είναι βαθύτερη και χρειάζεται η συμβουλή ενός ειδικού.